بی تو غمگینم ولی عشقت به آتش می کشد جانم             

وبادیدارتو دل در دلم هرگز نمیماند و این را خوب می دانم

برای مهربانیهای تو این دل چرا تنگ است ای منجی

وتا جان در بدن دارم برایت منتظر با صبر می مانم

قلم در دست میگیرم همیشه یاد تو بر صفحه جاری می شود آقا

و ذوق شعر در من با حضورت اینچنین با مهر یاری می شود آقا

در آن دلگیر مغرب ها که از غم سینه ام می گیرد و بغضم به آخر میرسد بی تو

حضورم در حرم با عشق رضوان رضا حالا دچار برد باری می شوم آقا

غریب این زمان آقا تو هستی لیک غمگینم

اگر چه رفته از دست دلم ایمان و این دینم

ولی من معتقد هستم که منجی عاقبت می آید و در سینه ام یادت همیشه اولین خالیست ای مهدی

وبستم در دلم با انتظار فجر  هم عهدی

اگر چه وقت دیدارت نمی دانم که در گورم

و یا در روبرویت در سپاه کفر مامورم

چه می دانم   فقط این خوب می دانم که اکنون سینه ام پر می کشد سویت

خدایا بارلاها کاش می شد پرده ها میرفت و می دیدیم آن رویت

ویا از لطف خود دست محبت بر سر ما می رسید از رحمت دستان دلجویت

منم آواره ای چون خاک راهی در گذر گاه سم اسب ره کویت

      سکوت سرد سینه ام

به سر رسیده قصیده ام

به کوچه های بن بست بی کسی رسیده ام

تا آسمان باشد 

این آرزودارم

دل پرکشید از تو

سوی تو می آیم

تو آسمان بودی

با عاشقان بودی                 در یاد این ملت چون شمس تابنده

امید آینده                           معصوم پاینده

ای منجی موعود                 ایزد به ما فرمود

در انتظاری سخت              یادت کنیم ای عشق

از عمق جان و دل              فریاد دیدارت در این فرج باشیم

مظلوم اکنونی                دل پر کشید از تو   

سوی تو می آییم

نمی دانم چرا این صبر بی پایان به شادی رو نمی آرد             

و رحمتهای او دیگر بر این صحرا نمی بارد

کسی دیگر به یاد تو گل لاله نمیکارد

ودشت لاله ها دیگر پراز پژمرده گلهایی شده پرپر

دلم با یاد تو هرجا که باشم شاد میگردد

و دل از هر قفس آزاد میگردد

جهان باآن ظهورت پس چه وقت آباد میگردد

دل صدها هزاران بی نوا در زیربار ظلم و بی دادی کجا دلشاد میگردد

بیا ما را از این برزخ رها گردان            بزن نوری به تاریکی

فروزان کن چراغ روشنی بر ظلمت شبها

دعای عاشقان یخ بسته برلبها

حرارت میزند بر پیکر تبها

شبم را روز روشن انتظار آید

و امیدی که بینم روی ماهت گر چه آن شاید

مگر یارا نبودی گفته بودی خود که می آیی و ظلمت را نگون کردش فقط باید

نمیدانم چرا این صبر بی پایان به شادی رو نمی آرد

سرآغاز تمام کارهایی        یکی هستی و دنیا را خدایی

ولی ما بندگان پر خطایت      به سختیها کنیم از تو گدایی

به را ه پر خطر در زنذگانی       بزن نوری به رسم روشنایی

فقط یارب تویی در کل دنیا       که با راه سعادت آشنایی

قیام قایمت را وعده دادی       ولی طی میشود عمر جدایی

                 فقط این را بگویم بارلاها

                  تو آرامش به قلب تار مایی